Weblogbericht | 13-03-2017 | Diantha Croese

Noodweer in Californië

Op zondag komen we na een voorspoedige reis aan in San Diego. Weliswaar geen zon, maar een prima temperatuur vergeleken met ons koude kikkerlandje. Op maandag is het noodweer in Californië. Ondergelopen straten en parkeergarages belemmeren een aantal deelnemers om de conferentie te bereiken. Wat fijn dat wij al op zondag zijn aangekomen. 

Dinsdag: start van de conferentie met workshops

Dinsdagmorgen is er weliswaar nog wat bewolking, maar laat de zon zich ook regelmatig zien. Vandaag start de conferentie. We beginnen met een workshop over het volgende niveau van alliantiemanagement; het transformeren naar een ecosysteem met excellente prestaties.

In deze workshop worden we onderworpen aan een kort assessment om onze positie ten opzichte van dit doel te bepalen. In 14 vragen over samenwerking, gezamenlijk belang, communicatie, relaties, besluitvorming en dergelijke wordt de balans opgemaakt.

We komen tot de conclusie dat wij, zeker in vergelijking met de andere deelnemers aan het assessment, op alle terreinen al forse stappen hebben gezet. Dat is fijn om te kunnen concluderen en geeft zelfvertrouwen.

De genomineerden worden op het podium geroepen

Daarna de opening van de conferentie. Een zaal met ongeveer 300 mensen die allemaal iets hebben met allianties. Na het welkomstwoord volgt een indrukwekkende inleiding over samenwerking tussen de medische wetenschap, techniek en de Amerikaanse overheid over DNA profilering en chromosomenonderzoek.

De impact die deze samenwerking kan hebben op de behandeling van mensen die ernstig ziek zijn is geweldig. Behandelmethodes worden minder zwaar voor de patiënten en leveren betere resultaten en meer perspectief.

Als ervaringsdeskundige merk ik dat dit onderwerp mij bovenmatig raakt. Daarnaast zorgt het er ook voor dat je wat nederig wordt. Wij hebben weliswaar ook een keten om trots op te zijn, maar maken niet het verschil tussen leven en dood.

Dan is het tijd voor de uitreiking van de awards. In de afgelopen dagen hebben we een aantal keren beredeneerd waarom we wel of niet zouden winnen. We hebben kennisgemaakt met onze concurrentie en ik merk dat ik me erop heb voorbereid dat we niet zullen winnen. We spreken elkaar moed in met de mededeling dat de nominatie al een prijs op zich is.

Dan worden de genomineerden op het podium geroepen. Elke nominatie wordt toegelicht, de spanning stijgt. Ik ben gespannen van mijn kruin tot mijn tenen. Dan zie ik, nog voordat onze naam wordt uitgesproken op een groot scherm de volgende dia verschijnen.

Trots, verbazing, opluchting, dankbaarheid en euforie

We hebben gewonnen!!!!!!! Het is een onbeschrijflijke mix van gevoelens; trots, verbazing opluchting, dankbaarheid en euforie.

Daarna volgen de uitreiking van de award, de felicitaties en de foto's. Het voelt onwerkelijk.  We sturen berichten naar het thuisfront. Het is in Nederland ongeveer 3 uur in de nacht. Tot onze verbazing komen er direct reacties uit Nederland. Er zijn collega's in onze keten die zo meeleven dat ze zijn opgebleven om de uitslag te horen. Fantastisch! Na de receptie nemen we met zijn drieën even de tijd om deze geweldige overwinning te vieren.

Bekroning

Deze prijs is een bekroning op het werk van allen die zich in de afgelopen jaren hebben ingezet om een succes van de loonaangifteketen te maken. De medewerkers van de keteneigenaren de Belastingdienst, UWV en het CBS, maar zeker ook de medewerkers van onze partners. Hieronder vallen de ministeries, universiteiten en hogescholen, de salarisadministrateurs, de financiële dienstverleners, softwareleveranciers en onze publieke en private afnemers.

Woensdag: een druk programma en interviews

Op woensdag hebben we een druk programma. We volgen een aantal workshops waarvan die van Celine Schillinger van Sanofi Pasteur de meest inspirerende is. Zij vertelt vol passie over haar roeping om het belang van samenwerking op alle mogelijke manieren onder de aandacht te brengen. Over hoe ze iedereen wil doordringen van het belang van samenwerking om het hoofd te bieden aan de uitdagingen van de toekomst. Haar oproep tot activisme op dit thema raakt ons.

Bij de lunch worden we geïnterviewd over onze ketensamenwerking en in de middag is er een sessie waarin geïnteresseerden de winnaars van de awards kunnen ontmoeten. We hebben deze sessie voorbereid aan de hand van 5 vragen die we tevoren ontvingen. In werkelijkheid loopt het anders en kom ik mezelf tegen. Het Engels gaat ons best redelijk af. Zeker in de persoonlijke ontmoetingen. Maar dan in zo'n sessie improviseren, in je hoofd vertalen wat je wilt zeggen, de lijn van je verhaal vasthouden en ook nog in interactie met de zaal; het valt niet mee. Natuurlijk vinden de aanwezigen het een prima verhaal, maar zij weten niet wat ik nog meer had willen vertellen. Ik baal van dit niet perfecte optreden. Gelukkig weten Paul en Menno mij weer op te beuren. Ik neem me voor om meer Engelse boeken te gaan lezen en ook toch maar een intensieve taaltraining bij de nonnen in Vught te gaan volgen.

De felicitaties stromen binnen

Dan is de internetverbinding eindelijk een keer zo goed dat alle felicitaties uit Nederland tegelijk binnenkomen. Ze zorgen dat ik toch met een goed gevoel mijn bed instap. Geweldig dat onze winst ook thuis zoveel losmaakt.

Donderdag: workshop Communicatie en het bouwen aan allianties

Op donderdag volgen we nog een groot aantal workshops. Een daarvan wordt gegeven door Minna Holopainen, docent aan de universiteit van San José. Het gaat over culturele verschillen in communicatie en welke communicatievaardigheden helpen bij het bouwen van allianties. We worden uitgedaagd om in 3 sketches te laten zien hoe het mis is gegaan bij het begin van onze samenwerking, welke communicatieve interventies we hebben toegepast om het tij te keren en wat daarvan het resultaat is geweest.

Daar zitten we dan weer op het podium. Bijgestaan door Robert Porter Lynch die de rol van staatssecretaris van Financiën voor zijn rekening neemt.  We kunnen goed laten zien dat het sec streven naar eigen belang in een keten niet effectief is en dat het vinden van een gezamenlijk doel helpt om ook eigen doelstellingen te realiseren.

Vrijdag: genieten van Sunny San Diego

Nadat we vrijdag een dagje echt van Sunny San Diego hebben kunnen genieten en onze vervolgacties hebben doorgesproken, vliegen we op zaterdag weer terug naar huis. Mét die felbegeerde award in onze koffer.

Zondag: betrokken collega's op Schiphol

Op zondagmorgen om 8 uur worden we op Schiphol opgewacht door een aantal collega's van het Ketenbureau. Die betrokkenheid is geweldig. Na een kop koffie en de uitwisseling van de eerste ervaringen neem ik afscheid van Menno en Paul. We hebben samen een fantastische week gehad, waarin we vol trots de loonaangifteketen en allen die daarbij betrokken zijn hebben mogen vertegenwoordigen. Het voelt als een geschenk.

Diantha Croese